PIEŚŃ 4.
Zmarły człowiecze! z tobą się żegnamy,
Przyjmij dar smutny, który ci składamy:
Trochę na grób twój porzuconej gliny
Od twych przyjaciół, sąsiadów, rodziny.
Powracasz w ziemię, co matką twą była,
Teraz cię strawi, niedawno żywiła,
Tak droga każda, którą na śmierć wodzi,
Na ten ubity gościniec wychodzi.
Nie długo, bracie! (siostro) ! z tobą się ujrzymy,
Jużeś tam doszedł (doszła), my jeszcze idziemy,
Trzeba ci było odpocząć po biegu,
Ty wstaniesz, boś tu tylko na noclegu.
Boże! ten zmarły w domu Twym przebywał,
U stołu Twego jadał, Ciebie wzywał,
Na Twej litości polegał bezpieczny,
Daj duszy jego odpoczynek wieczny. Amen.
