O piękna nasza ojczyzno droga,
Osadzona na granitowych pasmach gór
Przepasana wstęgami rzek i jezior,
Niebosiężnych lasów i chlebowych pól.

  Twój strój to piękne kłosy zbóż,
  Ogrody róż i kwiaty czereśni.
  Zapach żywicy i smak chleba,
  A nad łanami słowicze pieśni.

Dymy kominów z fabrycznych hal,
Kościelne dzwony na wieży,
Barki i statki na wodach rzek,
Zegary, które czas mierzą.

  Wyglądasz pięknie w każdy czas,
  Gdy zlana jesteś kwiatami.
  Gdy brzęczą kłosy w żniwny czas,
  Jesienią zakwitniesz wrzosami.

Kiedy zasypiasz w czas zimowy,
I biała kołdra ziemię tuli,
A za kominkiem świerszcz Ci ćwierka,
Nucąc piosenkę luli, luli.

  Gdy budzisz się ze snu wypoczęta,
  Gdy płyniesz deszczu strugami,
  Gdy słońce jasno Cię oświeci,
  Lub skryje się za chmurami.

Wszystka jesteś nasza Ojczyzno,
Pasma gór, łany lasów.
Wody morza i promienie słońca,
Ludzkie radości i ból.

  Zawsze jesteś piękna w naszych sercach.
  Kochana zawsze choć uboga.
  Piękna w radościach, smutkach i snach
  NASZA OJCZYZNA DROGA.