Kobieta

Kobieta, to piękny kwiat,

To niedocenione zioło,

Które zajmuje cały świat,

O którym się mówi wkoło.

Kobiety-któż je rozumie.

Napewno pojmie tylko ten,

Co kochać je umie.

Kobieta to jak wielowymiarowa poduszka,

Przytuli cię do siebie, do swego serduszka

Oraz do uszka.

Nie trać czasu na wahanie,

Od dziś zacznij świętowanie.

Zero pracy, prania, gotowania.

Jest to dzień do świętowania.

Dziewczyny, dziś nasze święto.

Wypijmy za zdrowie mężczyzn

– którzy nas zdobyli,

– za facetów, którzy z nami byli,

– za kolesi co nas stracili,

– za frajerów co nas rzucili,

– za szczęściarzy co nas poznają

I zdrowie tych co nas kochają.

Niech znikną z naszej twarzy gradowe chmury

Niech żyje cellulit i kurze łapki.

Bo i tak jesteśmy fajne babki.

autor wiersza: Zofia Pawłowicz

Mężczyźnie ciężko żyć bez kobiety…

Mężczyźnie ciężko żyć bez kobiety

Lecz gdy ma ją w domu wtedy “O rety!”

Ona wciąż gada, wymaga i prosi.

Mężczyzna tego nie znosi!

Ale jak pusty garnuszek poczuje

Wtedy wkoło Ciebie się snuje.

Jest miły, przyjazny dla środowiska

Wtedy to żonę docenia z bliska.

Braki jedzenia odczuwa brzuszek,

No i zobaczy mały okruszek.

Pomyśl facecie, co byś był warty

Bo bez kobiety, to nie są żarty.

Kto Ci jedzonko dobre przyniesie

Wtedy gdy będziesz na diecie?

Kto łóżko pościele, kurze pościera?

Oj samotność mocno doskwiera.

Myślę, że – trzeba docenić kobiety pracę

Bo jak policzę jej obowiązki, to nic na tym nie stracę.

Ale życie partnerce umilę

A wtedy spędzę z nią miłe chwile.

Kobieta komputerek w głowie otworzy

Do każdej pracy starań dołoży

Dziurkę zaszyje, po głowie poklepie.

Wtedy człowiek czuje się dużo lepiej.

Postaw mężczyzno swoje ego na jedną kartę

I przyznaj szczerze – Kobiety miłości są warte!

autor wiersza: Zofia Pawłowicz